Een van de belangrijkste Nederlandse sixties-bands en samen met de Golden Earring en Q65 een van de populairste representanten van de Haagse beat-scene.

''THE MOTIONS'' WAREN DE EERSTE POPGROEP VAN NEDERLAND DIE VOET AAN WAL ZETTEN OP AMERIKAANSE BODEM

VOOR DE ''GOLDEN EARRING''

HAAGSE TOPPERS VAN TOEN

DRAGEN HOUTRUST TEN GRAVE.

DEN HAAG Posthoorn/Haagsche Courant  8 sept. 2001

Sandy Coast voorman Hans Vermeulen is er speciaal voor over komen vliegen vanuit Thailand. Tee Set zanger Peter Tetteroo kan eindelijk zijn afwezigheid tijdens de legendarische Haagse Beatnach in 1980 goedmaken.Aanstaande zaterdag worden duizenden mensen verwacht bij Hout Rust Zacht,het officiële afscheid van de Houtrusthallen.In een bouwloods in Delft is het een komen en gaan van Haagse muzikanten. illusterenamen als Polle Eduard, Rudy Bennet, Leo Bennink en Frans Krassenburg maken hun opwachting bijeen speciaa! samengestelde band.Onder leiding van Hans VermeuIen  oefenen ze.voor het optreden komende zaterdag ophet plein voor de Houtrusthallen. Continu klinken bekende songs door. de bouwhal. 'Venus', 'In the army now', :Mabelle amie'. Voor de enkeling die het niet weet,.is al snel duidelijk dat Den Haag decennia lang het centrum van de Nederlandse popmuziek is geweest. ""We kregen die titel Beatstad nummer 1omdat er op elke straathoek wel live muziek was te horen,"" vertelt Peter Tetteroo. ""Tegenwoordig houdt de klagende buurvrouw dat overal tegen. Dat is vooral jammer omdat Den Haag zoveel talentvolle muziekanten. heeft. "" Nadat Tetteroo een moderne versie van Zijn grote hits 'Ma belle amie' en 'She likes weeds' heeft ingestudeerd verklaart hij met een zin zijn enthousiasme voor HoutrustZacht. ""In 1980 was ik niet bij de Haagse Beatnach. Dat heb ik altijd heel erg jammer gevonden. Dit wordt toch een beetje mijn revanc He. ""

Artikel uit Haagsche Courant van 26-07-2001

’Haagse’ hit uit ’69 met stip in Japanse top-10

door Leo van der Velde

Rijswijk - Voor The Motions schreef Leo Bennink in 1969 Freedom. Een aardig hitje. Ruim dertig jaar later staat het nummer ineens als Sunday met stip in de top-10 van Japan.

Ruim 300.000 exemplaren zijn er al verkocht. Het geld stroomt binnen. Het zal je maar gebeuren. Een tophit scoren in Japan. "Ik noem het geluk. Afgedwongen, dat wel. Maar een hit schrijven is gewoon geluk", grijnst Leo Bennink die in de jaren zestig grote tijden beleefde als gitarist van The Motions uit Den Haag. Toen Bennink onlangs de envelop van auteursrechtenorganisatie Buma-Stemra opende kon hij zijn ogen nauwelijks geloven. Op de afrekening stonden wat meer nullen voor de komma.
"Pas later kwam ik er achter dat het ging om het nummer Sunday. Dat staat op een cd van vier muzikanten die zich Tokyo no.1 soul set noemen".
Omdat Leo het druk heeft met het geven van muzieklessen en ook nog nummers schrijft voor een zangeres als Nurlaila belde hij zijn broer Dihl, bekend van bands als Mack en Tee-Set (Ma Belle Amie). Die ging op internet zoeken en kwam er achter dat de jongens van Tokyo no. 1 de muziek (van Leo) hadden gebruikt. "Jammer genoeg niet de tekst, want die was van drummer Sieb Warner. Anders had hij ook een flinke stapel yens gekregen

’Toch vind ik het originele Freedom uit 1969 beter’

vervolg van voorpagina

Den Haag - Na de intro klinkt het vocale deel soms wat Frans. Het zwoele disconummer gaat over spiegels waar je af en toe in moet kijken om te weten wie je bent.

		Gitarist/componist Leo Bennink scoort een hit in het land van de rijzende zon. Hij heeft meteen maar een nieuwe gitaar gekocht. (foto Jos van Leeuwen)

"Die wijsheid heb ik van mevrouw Hazuki uit het Japanse restaurant Shirasagi op het Haagse Spui. Die heeft het voor me vertaald. Want ik wilde vanzelfsprekend weten wat er wordt gezongen. Europese muziek is trouwens erg populair in Japan, hoorde ik. De sfeer die ze er aan hebben gegeven is ontzettend goed. Toch vind ik het originele Freedom uit 1969 beter".
Leo Bennink schreef het nummer toen hij op het strand bij Kijkduin wat zat te tokkelen. De tijd van de Flower Power dus het gaat voornamelijk over de vrijheid van de jongeren. Het klinkt frisser en vrolijker. "Daarna gingen we met The Motions een maand op tournee naar New York. Samen met Paul Acket. Daar speelden we Freedom ook en in Boston stond het even in de hitparade. In Nederland kwamen we niet verder dan een veertiende plaats".
"Geld verdienen? In die tijd had je geen benul van poen. Die afrekeningen komen in fases binnen. Je gaat met de band lekker uit eten. Drinkt hier en daar wat. En je koopt weer een nieuwe gitaar. Dan is het op. Zo ging dat toen".

Wel netjes

Bennink wil niet kwijt welke bedragen er inmiddels op zijn giro zijn bijgeschreven. "Ik vind het al heel bijzonder dat die Japanners alles zo netjes afrekenen. Ik heb die jongens zelf niet gesproken, maar inmiddels weet ik dat ze op een of andere manier aan de originele langspeelplaat zijn gekomen en die hebben gesampeld, geknipt".
De gitarist/componist heeft al die jaren wel geweten dat er meer in Freedom zat. Toen hij een keer op het Scheveningse strand was, liep hij de pas 17-jarige Nurlaila bij een optreden tegen het lijf.
Leo was zo onder de indruk van haar stem dat hij het meisje in contact bracht met platenmaatschappij CNR. Hij schreef en produceerde ook nummers voor de Haagse zangeres en ook zij zette Freedom op haar cd.
Gesterkt door het succes in Japan hebben Leo en zijn broer Dihl meteen een nieuwe versie op cd gezet. Rockin Rabbit van The Black Albinos, waar beide broers ook in spelen. Die komt volgende week uit.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------

LEO BENNINK:

In zijn motions-periode

artikel uit Platenblad van aug-okt 2003

ik ben ze zeer dankbaar dat ze die gitaar hebben laten staan'

door PETER SIJNKE

We spreken hem in zijn woning en geluidsstudio in Rijswijk. De gitarist en toetsenist. die tot zijn eigen verbazing onlangs nog een Top 10-notering had in Japan: Leo Bennink.We praten met hem over zijn muzikale verleden. met name in relatie tot The Motions. Hij werd in 1945 in Den Haag geboren (dat wil zeggen in het ziekenhuis te Wassenaar). Zijn vader was aannemer zijn moeder kwam uit  een bekende haagsche wielren famillie( vd Putten /Kettenis).Leo heeft korte tijd bij zijn vader in het bedrijf gewerkt. maar dat werd geen succes. Zijn moeder en vader zongen veel. De eerste muziek die hij hoorde was van Doris Day.

'Ik was nogal een onrustig type en mijn vader zei op een gegeven moment: ga eens wat aan muziek doen. Maar wat moet ik dan doen. vroeg ik. Je kon toen accordeonles krijgen en zo. Maar dat zag ik echt niet zitten. Via een zuster van mijn moeder. die een pick-up bezat, hoorde ik voor het eerst muziek die ik echt mooi vond: little Richard. elvis en dergelijke. Ik zal toen een jaar of twaalf. dertien zijn ge weest. Mijn vader kocht toen ook een pick up voor mij en zo raakte ik verslingerd aan de rock-'n-roll:

Je bespeelde toen zelf nog geen instrument.'Nee. dat kwam pas later. Na onze verhuizing uit het centrum van Den Haag naar de rand van de stad in de omgeving van Rijswijk kreeg ik nieuwe vrienden. Daarbij zaten ook Indische jongens. Daar raakte ik goed mee bevriend. Mijn vader had een bandrecorder en daardoor kwamen ze nogal eens bij ons thuis. Een van die jongens. otto cramer, speelde gitaar. Hij liet op een gegeven moment zijn gitaar staan en zei: ""die kom ik morgen wel halen"". 's Avonds pakte ik die gitaar en begon wat te tokkelen en dat ging zo lekker dat ik drie weken later de sologitarist van een bandje was! Ik had er dus duidelijk feeling voor.En ik ben ze zeer dankbaar dat ze die gitaar hebben laten staan.Dat moet in 1959 geweest zijn. Je moet niet vergeten dat die Indische jongens, die er bovendien goed uitzagen en heel goed gekleed gingen, heel belangrijk voor de Nederlandse popmuziek zijn geweest. Met Indorock is het hier feitelijk allemaal begonnen:

EEN RECENTE HIT

Van het allereerste begin een sprong in de tijd naar het heden. Kort gèleden, om precies te zijn in 2001, had je een hit in Japan. Vertel de Platenbladlezers eens hoe dat gekomen is.'Ieder jaar krijg ik afrekeningen van Buma-Stemra. Er komt nooit veel binnen, maar toch wel wat en dat is leuk meegenomen.Maar op een gegeven moment maak ik mijn post open en er staan opeens wat meer nullen op dan normaal. Ik dacht. datzal wel een vergissing zijn. . Maar een half jaar later. weer zo' n afrekening. Alweerzoveel geld! Dat kon geen vergissing meer zijn, dus ik informeren waar dat geld vandaan komt? Ik kreeg een wat vaag antwoord, maar na het nodige speurwerk kwam ik er achter dat JVC een cd had uitgebracht van de Japanse popgroep TokyoNo. 1 Soul Set. En wat bleek? Op die plaat staat een bewerking van het nummer Freedom, dat ik samen met Sieb Warner heb geschreven en dat in mei 1969 een hit was in Nederland. Ze hebben het nogal ingrijpend bewerkt en het nu Sunday genoemd,maar de melodielijn is precies hetzelfde.Sterker nog. de muziek is gewoon gesampled. Dus het zijn gewoon The Motions.En met The Motions hebben we wel in het buitenland opgetreden, maar niet in Japan. Dit had ik natuurlijk nooit kunnen dromen. En wat mij ook verbaasde is het feit dat die Japanners de rechten keurig betaald hebben. Uiteindelijk heb ik dus de grootste hit van The .Motions geschreven,hahaha. Want Robbie (van Leeuwen) schreef wel veel hits voor de groep. maar alleen in Nederland. . .'

DE PERIODE MET THE MOTIONS

Dat is een mooie overgang naar je periode bij The Motions. Ik heb al eerder beweerd dat de eerste periode van The Motions (met Robbie van Leeuwen), 1964-1967, naar mijn smaak overbelicht is en de tweede periode (zonder Robbie), 1967-1971, naar verhouding nogal onderbelicht. 'Ja.dat ben ik helemaal met je eens. The Motions hadden toen (in 1967-1968) ook een paar handicaps. We kwamen nogal negatief in het nieuws. Eerst Robbie er uit en enige tijd later twee van The Motions opgepakt vanwege (soft)drugsgebruik. De kranten stonden er bol van. Dat kwam ons niet ten goede. Moeders hielden hun dochters thuis: ze mochten niet naar een concert van die drugsgebruikers!'

Jij bent erbij gekomen begin 1968. Vertel eens hoe dat in zijn werk is gegaan.'Ik ging naar een concert van Jimi Hendrix in Rotterdam (op 10 november 1967 in de Ahoy-hal). Daar kwam ik Gerard Romeyn tegen. die sinds begin 1967 bij The Motions zat. Henk Smitskamp ging er toen ook uit en Gerard nodigde mij uit om bij de groep te komen spelen. Ik stelde voor om ook John Venninck (Jan Vennik) in de band op te nemen, want dat was een waanzinnig goede saxofonist. die ik kende uit mijn tijd bij The Jay-Jays. Dat was dus snel bekeken. Het was eigenlijk een toevalligheid. Als ik Gerard niet bij dat concert was tegengekomen dan had ik niet in The Motions gezeten. Alles is toeval hoor.het krijgen van een hit. Dat geldt net zo zeer voor de hits van Robbie.'

Jureren tijdens een talentenjacht (de marathon 1968)

met achter de tafel vlnr.hans v eijck(Tee-Set)

Leo Bennink en Rudy Bennett.

Jij ging toen bassen.'Ja, maar al snel ging ik sologitaar spelen,omdat Gerard vanwege die drugsaffaire een paar maanden de bak in moest. Paul van Melzen kwam er vervolgens bij als bassist. Die kwam, net als ik, uit The Mack.'Je werd al snel belangrijk binnen The Motions: sologitarist en schrijver van liedjes,veelal samen met drummer Sieb Warner.'Ja, Sieb scheef de teksten en ik de muziek. We vormden een heel goed team.Sieb, waar ik aanvankelijk toch wat tegen op keek, zei na een poosje iets tegen me tegen dat me altijd is bijgebleven. Hij zei:""Je schrijft veel beter dan Robbie."" En Sieb had achtereenvolgens 'samen met Robbie en Gerard songs voor The Motions geschreven.'

Hoe was de verhouding binnen de band.Was er eigenlijk een leider?'We konden het allemaal heel goed vinden met elkaar. Er was geen leider. Eén iemand die de baas gaat spelen is ook niet goed voor een groep.' .

Rudy Bennett vertelde me dat in de eerste periode van The Motions Robbie de motor van de band was. Hoe was dat bij jullie? 'Dan kun je mij voor de periode vanaf 1968 wel de motor noemen, denk ik. Ik vind wel dat Rudy eigenlijk ook altijd wat miskend is. Het is altijd wel Robbie, Robbie, Robbie, maar Rudy was toch het geluid van de groep en als frontman ook nog beeldbepalend. Zonder Bennett geen Motions!'

Jullie speelden niet alleen in Nederland, maar ook in het buitenland.'We zijn in Engeland geweest en speelden daar onder andere met Spooky Tooth en Brian Auger & The Trinity. We traden ook op in Duitsland. In de beroemde Starclub.Dat kwam via onze nieuwe manager, John van Setten, die ook manager van The Outsiders was. Dat was wel te gek, hoor.. In de kleedkamer stonden de handtekeningen van The Beatles. We hadden ook dezelfde route als The Beatles. In de tent waar we 's morgens altijd koffie dronken, vertelde de eigenaar dat The Beatles dat ook altijd deden. . We waren dus op historische grond. Die Duitse meisjes waren ook heel leuk. Die betaalden alles voor je. Het was gewoon de omgekeerde wereld!'

Andere landen?'

Nou ja, Amerika natuurlijk. Toen zat Sieb er niet meer bij. Vlak voor de trip naar de VS vertrok hij. En dat was erg jammer,want hij was heel belangrijk voor The Motions. Het was net of er een arm of een been van de groep werd geamputeerd toen Sieb vertrok. Hij was de belangrijkste tekstschrijver. Voor hem in de plaats kwam Han Cooper(ville). De tour was toen al gepland.'

Vanwaar dat Amerikaanse avontuur?

'Dat heeft Krijn Torringa geregeld. Die was toen onze manager. Hij kende mensen van Finn Air. Via hen kregen we een gratis vlucht. En hij werkte samen met Paul Acket (organisator en promotor). Het was een soort sponsoractie. Acket ging ook mee naar Amerika. De single Freedom werd ongeveer tegelijkertijd uitgebracht.En dat werd een hit in Boston en omgeving. We zijn er maar een weekje geweest,maar het leken wel maanden. Een hele enerVerende tijd. We trokken op met The Monkees en gingen naar feestjes met hen.Heel leuke gasten. En we hebben samen gespeeld met mensen als Eric Burdon,Frank Zappa en Buddy Miles. Dat was een jamsessie. Het was echt kicken! Ik heb geen nacht geslapen en een ontzettend leuke tijd gehad. En al die groupies joh. Wanneer je in je hotelkamer kwam zaten er wel veertig meisjes te wachten. Waanzinnig!'

Jullie traden .op in the Scene Club.Wat was jullie repertoire?'We speelden veel eigen nummers. Het was eigenlijk een mix van The Motions, Steve Winwood en The (Young) Rascals. Een beetje soul en r&b-achtige muziek, want rhythm and blues. is altijd wel een belangrijke invloed in onze muziek geweest.'

Helaas bestaat er weinig livematerIaal van The Motions.'Dat klopt. Van ons verblijf in New Vork is een documentaire voor de AVRO televisie gemaakt. Daar zitten wat livenummers in. En ik heb zelf een cd uitgebracht (Wasted Words. The Motions Live, 1992). Dat komt van een tape, die ik altijd bewaard heb. We speelden toen op een meisjesschool. Waar dat precies was weet ik helaas niet meer. Maar het moet in 1968-1969 geweest zijn. Die meiden waren ontzettend enthousiast. Vandaar dat gegil ook tijdens het optreden. Dat is dus geen nep.Hoewel de eerlijkheid mij gebiedt te zeggen dat ik iets te weinig materiaal had en dat er daarom gekrijs bij Wasted Words en Why Don't You Take It is ingeblikt. Overigens is die cd maar in een kleine oplage uitgekomen. '

De hitmachlne van The Motions begint dan, zo vanaf 1970, duidelijk te haperen.'Een van de redenen is dat Sieb Warner de band verliet, want hij was een heel belangrijke tekstschrijver. En teksten zijn essentieel voor een goed nummer. Klanken zijn absoluut medebepalend voor een song. Muziek en tekst moeten helemaal samengaan. En Sieb kon dat. Eerst met Robbie en later met Gerard en mij als leveranciers van de bijbehorende muziek.Overigens ging het toen weliswaar qua hitnoteringen minder, maar zeker niet qua zaaloptredens. We traden namelijk veel op. Vooral in Nederland en niet zozeer in het buitenland. Die hoestekst van onze laatste lp (Sensation, 1971), die van grote buitenlandse tournees rept, klopt dan ook voor geen meter. Dat is trouwens geen goede plaat. We kregen er wel heel goed voor betaald, maar hij is in één of twee dagen in een tamelijk slechte studio opgenomen. Op de hoes staan zeven personen afgebeeld, maar ook dat klopt niet. Er zitten namelijk twee roadies bij.' Ook Kun je wat zeggen over het opheffen van de band in 1971? 'Dat ging eigenlijk min of meer vanzelf en tamelijk geruisloos. Het was toch duidelijk allemaal wat minder geworden. De fut was eruit, de creativiteit was weg. Ikzelf ben toen meteen doorgegaan met de groep Greenhom (met Bobby Green en HanCooperville).'

Speelde jij later nog met Rudy Bennett samen?

'We zagen elkaar regelmatig. Rudy heeft bijvoorbeeld Daniel Sahuleka ontdekt en ik heb het een en ander aan opnamen met zijn begeleidingsband gedaan. In 1992 hebben we een reünieoptreden gedaan met de oude Motions (Rudy, Róbbie, Henk en Sieb) en mijn persoon. Dat vond ik heel leuk. In hetzelfde programma zat ook een optreden van The Jumping Jewels, waar ik ook in speelde. Dat was dus optreden, snel omkleden en opnieuwoptreden!'

THE JAY-JAYS

Via The Jumping Jewels komen we dan vanzelf op een andere nederbeatgroep, waar jij in hebt gespeeld, namelijk The Jay-Jays. Ze komen voort uit The Jumping Jewels en speelden vanaf januari 1966 in de bezetting Tjibbe Veeloo, Joop Oonk,Kees Kranenburg Jr. en Leo Bennink. 'Ik speelde in diverse bands, onder andere bij René and The Alligators. En daarna in de groep Mack, dat was een band met een ruig Who-achtig geluid, toen ik een telefoontje kreeg of ik met TJibbe, Joop en Kees wilde komen repeteren. Het klikte meteen en ik bleef er gelijk bij. Ze hadden ook een wat ruIgere sound en dat sprak mij wel aan.'The Jay-Jays zijn, althans naar mijn mening, een heel belangrijke Nederlandse sixties band. Slechts één lp gemaakt, 'maar alles klopt op die plaat. 'Ja, dat ben ik met je eens, hahaha. Een goede lp, die momenteel behoorlijk veel geld waard is, heb ik begrepen, en heel leuke singles. We hadden ook meteen succes. Een knaller met de single Bald Headed Woman en veel tv-optredens. In het programma van Willem Duys traden we bijvoorbeeld op met een kaal geschoren meisje! We speelden veel in Nederland, maar eveneens in Duitsland.'

Ondanks jullie succes heeft het al met toch niet zo lang geduurd. 'Ik heb er ongeveer een jaar ingezeten,maar ik heb later ook nog een poosje in een andere bezetting van The Jay-Jays (met Willem Duyn en John Venninck) gespeeld. Dat was in 1967. Nadat zanger TJibbe eruit ging, werd het allemaal anders, want Willem Duyn (de latere Mouth van Mouth & MacNeal is natuurlijk een heel ander soort zanger met een veel rauwere stem.'

Leo,het is ondoenlijk om in kort bestek je hele carriere te belichten.We hebben het nu vooral gehad over THE MOTIONS en even over THE JAY JAYS.Maar waar ben je momenteel mee bezig? Die hele carrière onder de loep nemen zou inderdaad wel wat tijd nemen, aangezien ik maar liefst in 43 verschillende bands heb gezeten! Begin jaren negentig ontdekte in het zangeresje Nurlalla. Ik heb opnamen met haar gemaakt en contact opgenomen met Ruud van DuIkenraad,A&R-manager van CNR, die meteen enthousiast was. Ik heb een cd van haar geproduceerd. Maar helaas ging CNR toen net failliet.. .Daarna heb ik me in de rock-'n-roll revival gestort en ben ik een band begonnen met mijn broer Dill, die in de Tee Set heeft gezeten, Hoss (uit Unit Gloria) en drummer Leo. We spelen instrumentale rock à la The Ventures.Vervolgens zijn we cd's uit gaan brengen als The Black Albinos (op Rarity Records), die ik in mijn eigen huisstudio opneem. Inmiddels zijn er al zes cd's uit, die met name in Engeland en Amerika goed lopen. Het zijn geen grote oplagen (zo'n 1.500 per cd), maar we hebben toch ons eigen plekje in de markt.'

Leo Bennink weet op zeer enthousiaste en aanstekelijke wijze over zijn muzikale verleden te vertellen. Hij is altijd professioneel werkzaam gebleven in de muziek, heeft een eigen huisstudio en is tevens' muziekleraar. Een leven zonder muziek kan Leo zich niet voorstellen. 'Zonder muziek zou ik doodgaan', zegt hij.

---------------------------------------------

JAPAN VALT NA DERTIG JAAR

VOOR SAMPLE THE MOTIONS

ANP EN ALGEMEEN DAGBLAD 102 3 BIN 183 KOOY 810 CULTUUR26 MOTIONS:

JULI 2001DEN HAAG JAPAN

RIJSWIJK (ANP) - Ruim dertig jaar na de hoogtijdagen van The Motlons lijkt Japan alsnog te vallen voor de charmes van deze Haagse beatband. De Japanse popgroep Tokyo No.l Soul Set heeft het Motions-nummer Freedom, in mei 1969 een hit in Nederland, bewerkt tot een nieuw nummer dat luistert naar de naam Sunday. De melodie van Freedom is volgens geestelijk vader Leo Bennink nog duidelijk te herkennen in de hit van Tokyo No.l Soul Set. ""Ze hebben hele stukken van het origineel, inclusief piano,overgenomen"", zegt de Rijswijker die bij The Motions gitaar speelde.Bennink ontdekte het nieuwe hitsucces in Japan dankzij de afschriften van auteursrechtenorganisatie Buma Stemra. De afgelopen jaren was hij gewend geraakt aan bescheiden inkomsten uit oude hits. Het laatste afschrift vermeldde plotseling een bedrag van duizenden guldens, betaald door een Japans bedrijf.Via een speurtocht op internet bleek de betaler een van de grootste platenmaatschappijen van Japan. Inmiddels heeft Bennink een cd van Tokyo No.l Soul Set ontvangen. ""Sunday is het sleutelnummer van de cd"", weet de gitarist. ""Het gaat over een spiegel die de reflectie is van de ziel, of zoiets.""Het origineel had volgens Bennink een hele andere teneur.""Freedom ging over vrijheid. Hoe belangrijk dat is. Free like a fish in the sea, een beetje langs de stranden rijden, inderdaad een beetje flower power."" Ondanks de ingrijpende aanpassingen van het nummer, wil Bennink niets weten van kritiek op de Japanse versie. ""Ons nummer is iets frisser en vrolijker. De stem van de zanger van Tokyo No.! Soul Set klinkt ook warm, soulachtig. Ik vind het alleen maar leuk. Dit had ik totaal niet verwacht.""

 

Back to top

     KLICK HERE :   ''MYSPACE''     VIDEOS    LEO  BENNINK

http://dihl bennink myspace.com/

 MORE INFO  http://home.casema.nl/leob/

[Home][Leo Bennink][Discografie][Photos][Links][Contact Me][YouTube 1][Motions 3][Photo 4][Photo 5]

Copyright (c) 2005 Leo Bennink Music. All rights reserved.

leob@casema.nl