Home

NOV. 2008

OLD & NEW YEAR 2008-2009 CASINO - SIR WINSTON

KLICK HERE : DE POLONAISE INTERVIEW RADIO WEST 30-11-2008 HOT TALK LEO BENNINK

Den Haag Centraal Vrijdag 3 oktober 2008

Boek over Haagse popgeschiedenishet ruim 500 pagina’s tellende boek ‘En dan nu de Polonaise’

over het eigenzinnig Haags muziekleven ,Indorock en psalmen op hele noten

door Aad van der Ven .

Dorus Haring, de zanger van levensliederen die zichzelf op accordeon placht te begeleiden, krijgt niet minder aandacht dan Willem van Otterloo, de vroegere chefdirigent van het Residentie Orkest. Het boek ‘En dan nu de polonaise’ leert ons, dat de Scheveningse

vocalist een all-round entertainer was, die het geluid van stoomboten en straaljagers kon nadoen en in staat was met zijn kunstgebit een tapdans te imiteren. Willem van Otterloo kon veel, maar dat niet.Van artistieke hiërarchie valt weinig te merken in het nieuwe boek over de muziek in Den Haag en Scheveningen, geïnitieerd en samengesteld door de Haagse neerlandicus, schrijver en zanger Cor Gout. Dat Scheveningen er in de ondertitel apart bij staat is niet voor niets, zo zal de lezer al snel merken. Want pal achter boulevard en duinen speelde en speelt zich een mini-muziekleven met een eigen karakter af. Hier floreerden het harmonium en de psalmen op hele noten. Zie ook het grote aantal koren (hier ‘zangkoren’ genoemd). Ook daaraan wordt royaal aandacht besteed in deze dikke pil vol historische beschouwingen en persoonlijke herinneringen. Het is om duizelig van te worden, de hoeveelheid indrukken en informaties, ditjes en datjes, maar ook veel omvattende onderwerpen, in dit rijk geillustreerde boek. Indorock, kerkmuziek, North

Sea Jazz, Schevenings Vissersvrouwenkoor, Dutch Swing College Band, Punk, Residentie Orkest, Mini & Maxi, vetkuiven, middeleeuwse hofkapellen, Shocking Blue en ga zo maar door. Gelukkig is er een duidelijke inhoudsopgave, plus een index.

Fanclub

Er golft veel nostalgie over de pagina’s. Natuurlijk duikt hier en daar een vroeger vriendinnetje op of een al dan niet vriendelijke leraar. Het hoort er allemaal bij. René van der Voort haalt herinneringen op aan zijn oom Tom Manders, bekend als het televisie-schlemiel Dorus. Die nam ooit het aankomende talent Karel de Rooij – later de Mini van Mini & Maxi – in dienst. De Rooij beschrijft hier

de prille fase van zijn carrière. Aleid Truijens ontsluiert het jazz-verleden van de schrijver F.B. Hotz, journalist Bert Jansma schudt zijn wijze hoofd naar aanleiding van het vertrek van North Sea Jazz. En wat te denken van de 13-jarige oprichter van de fanclub van Shocking Blue, die ‘de meest begeerde vrouw van Nederland’, Mariska Veres dus, gaat interviewen. Op van de zenuwen is hij natuurlijk wanneer hij het pand betreedt, in het gezelschap van zijn moeder, die zo’n artieste vanzelfsprekend niet voor honderd procent vertrouwt. Nostalgie ook in de rondgang langs talrijke platenwinkels van vroeger, toen daar nog luistercabines waren

en je geholpen werd door nette dames en heren. De zorgen van de kleine middenstand blijven niet onbesproken. Soms heeft al dit moois ook een schaduwzijde. Aan een beschrijving van de trieste teloorgang van Shocking Blue viel zelfs voor Huub Koch, de eerder genoemde, geestdriftige fanclub-oprichter, niet te ontkomen. Ook legt een andere auteur, Leo Bennink, uit hoe de indorock – bijdrage van Den Haag aan de popmuziek – in de jaren zestig het veld moest ruimen voor Beatles, Stones en andere buitenlandse groepen. Dat kwam, aldus de schrijver, mede doordat die indo’s wel aardig rocknummers konden naspelen maar voor het schrijven van eigen liedjes de creativiteit misten.Wie wist overigens dat in december 1964 de musici van het op dat moment in Eindhoven optredende Residentie Orkest juichten, aldus Theo Olof, toen zij hoorden dat die avond het Gebouw voor Kunsten en Wetenschappen was afgebrand. Zij waren de zaal met zijn slechte akoestiek beu. Ze werden jaren later voor hun gejuich gestraft met een ruimte die zo mogelijk nog slechter klonk, namelijk die in het toenmalige Nederlands Congresgebouw.

Colaflesjes

Het Haagse muziekleven, van 13de-eeuwse hofmusici tot 20ste-eeuwse indorock, heeft altijd een eigen karakter en tegelijk een landelijke betekenis gehad. En het was op het terrein van de muziek hier ‘geen saaie boel’, zo schrijft Leo Samama in zijn historische

verhandeling. Inderdaad, Joop Schrier, de altoos in een smetteloos wit jasje gestoken pianist van de Dutch Swing College Band, moest zijn best doen de door de lucht vliegende colaflesjes te ontwijken wanneer zijn illustere ensemble in het Zuiderpark optrad. Ook doken bezoekers af en toe in het water om bij het podium te komen. We lezen een en ander in een kostelijke bijdrage van Wim Noordhoek.

Ook na de vertoning van een rock’n’roll-film in de Boekhorststraat was het vaak hommeles. Dan moesten er niet zelden een paar lantaarnpalen aan geloven. Indo’s tegenover Molukkers, dat was altijd knokken, schrijft Leo Bennink.Niet op straat, wel achter de schermen en niet minder venijnig was het conflict dat na de oprichting van het Residentie Orkest werd uitgevochten. Want

een groep Hagenaars bleef zweren bij Mengelberg en zijn Concertgebouworkest, die lange tijd hun eigen Haagse serie hielden. De Mengelberg-biograaf Frits Zwart schrijft er over. Dwarsheid, maar dan in de noten zelf, zit ook in en rond het Koninklijk Conservatorium

ontstane ‘Haagse School’, met Louis Andriessen als geestelijk vader. De invloedrijke rol van het instituut aan de Juliana van Stolberglaan wordt in diverse bijdragen belicht.Naast een aantal royaal beschreven onderwerpen zijn er ook een paar, die wel iets meer aandacht hadden verdiend. De veldslag in de Kurzaal bij het optreden van de Rolling Stones in augustus 1964 bijvoorbeeld. En wat te denken van de Golden Earring? De heren zijn er een beetje bekaaid afgekomen.Dat neemt niet weg dat we van harte uitroepen:

wat een verrukkelijk boek.

‘En dan nu de polonaise – Muziek in Den Haag en Scheveningen’.

Samenstelling: Cor Gout, met medewerking van John van Markwijk en Harry Zevenbergen.

Uitgever: Trespassers W, Den Haag. Prijs: € 59,50.